خورشید در چهارم آذر 1365 پاورچین پاورچین خود را به وسط آبی آسمان می‌رساند و شعاع نورانی اش را عمودتر می گستراند، پاییز با گرمایی مطلوب جان انسان را نوازش می‌دهد.

خورشید بدون توجه به جُنب وجوش آغازین روز، چادر گرمای خود را بر سر شهر پهن می کرد و رفته رفته جای خود را در دل زمین باز می کرد، مردم که حماسه مقاومت آنان سبب شده بود با جنگ تحمیلی جریان زندگی خود را در اندیمشک ادامه دهند، به کار و تلاش روزانه خود مشغول بودند و خورشید هم سرگرم پرتو افشانی خود بود.

نزدیکی‌های ظهر است که ناگهان صدای ناموزون چند پدافند دیدگانت را به سمت آسمان معطوف می‌سازد، انبوهی از هواپیماهای دشمن بر فراز شهر جولان می‌دهند، لحظه به لحظه بر زوزة هواپیما‌ها افزوده می‌شود، غرش هواپیماها که تا پایین ترین سطح پرواز می کردند، ترس و وحشت را دو چندان می نمود و ناگهان نخستین انفجار در قسمت تعمیرات راه آهن صورت می‌گیرد و دود «دپوی» ایستگاه راه آهن به صورت آتش مخروطی شکلی به هوا برخاست.

ستون های شهر توان ایستادن ندارند، همچون گهواره در مسیر هواپیماها به رعشه درآمده و بر خود می‌لرزند گویی لحظه‌ای دیگر بر قلبت فرو می‌ریزند، دیگر به هیچ چیز نمی‌توانی فکر کنی، این تنها نسیم سرخ بود که عطر شهادت را در آسمان جاری ساخته بود.

ساعت 11 و 45 دقیقه روز چهارم آذر 1365، آتش و سرب بر سر اندیمشک قهرمان باریدن می‌گیرد، در خیابان شریعتی و میدان راه آهن آتش خشم و کینه دشمن شعله ور می‌شود و فصلی دیگر از پایمردی بزرگمردان این دیار رقم می‌خورد.

میدان راه آهن که همزمان شاهد حضور رزمندگان رهسپار جبهه ها بود، هدف بعدی 52 فروند هواپیمای دشمن بعثی و پس از آن، نقاط دیگر شهر همچون خیابان های شریعتی، شهید کردوالی، شهید مصطفی خمینی، شهید عباس پناهی و... مورد هجوم طولانی ترین حمله هوایی بود که نزدیک یک ساعت و 45 دقیقه طول کشید و روزی تلخ اما سراسر ایستادگی و پایداری مردم دیار سرافراز اندیمشک را رقم زد.

سه شنبه ای هول انگیز که با تقدیم 700 مجروح و بیش از 200 شهید از هموطنان و 75 شهید از همشهریان (اندیمشکی) این خطه خونرنگ پایداری مردم اندیمشک و روز «حماسه مقاومت مردمی» را که تابلویی از مقاومت و ایثار بود، رقم زد.

شهر زیبا اکنون قیافه پیکرهای مجروحی را به خود گرفته، صدای گریه مردم دل هر انسانی را به درد می‌آورد، صحنه‌های تکان دهنده بمباران اوج وقاحت دشمن را به تصویر می‌کشد جسدهای کنار خیابان، قطعات جدا گشته از بدن، گوشت های چسبیده به دیوار‌ها همه و همه آینه صیقل شده شهر را ترک دار کرده است، آوار‌های فرو ریخته که در میان، آن نسترن‌های خون آلود گرفتار آمده اند، حاکی از پرپر شدن شقایق های بی شماری است که شهر را با خون خویش رنگین ساخته اند...

در میان شهدای این بمباران بی سابقه پیکر معطر سردار والای گردان حمزه سیدالشهدای لشکرهفتم ولیعصر(عج) شهید «عزت الله حسین زاده» توجه عده بی شماری را به خود جلب کرده بود، او آرزو داشت از قافله شهدای گردان جا نماند و... سرانجام اجر سال ها حضور شجاعانه در لشکر را از حضرت دوست ستاند و خلعت سرخ شهادت بر تن کرد.

 در این حمله هوایی تمام نقاط حساس شهرستان، همراه با نقاط مسکونی مورد تهاجم قرار گرفتند از جمله این مناطق میدان راه آهن، مناطق مسکونی، بازار روز کالا و تره بار، پادگان دوکوهه، پایگاه چهارم شکاری (بین اندیمشک و دزفول) و دبیرستان شریعتی بودند. آمار شهدا نیز بطور دقیق هرگز مشحص نشد زیرا بسیاری از رزمندگان که در پادگان ها به شهادت رسیدند بطور دقیق در این آمار لحاظ نشده است کما اینکه بجز شهدا و مجروحین بعضی روایت ها از مفقودی 30 نفر نیز خبر می دهند. 

به تلافی حملات هوائی عراق در چهارم آذر، ایران در  ساعت سه و 45 دقیقه یک فروند موشک زمین به زمین به سوی مرکز اطلاعاتی رژیم عراق در بغداد شلیک کرد.