نگاه بختیاریها  به آب همچون سایر عناصر طبیعی با نگاهی قدسی و معنوی می‌باشد تا جائی که به عنوان منبعی قدسی به آن سوگند می‌خورند و نیز آلودن آن را به ناپاکی‌ها گناهی نابخشنودی می‌شمارند از سوی دیگر علاوه بر ماهیت اصلی آب که منشاء حیات است برخی نمادهای دیگر نیز همچون باران و چشمه هر کدام به فراخور حال خود دارای ارزش و قداستی معنوی می‌باشند که بواسطه حضور آب و نقش غیرقابل آن در این نمادها و در نزد بختیاری‌ها جایگاه ویژه ای دارند . اما به راستی چرا بختیاری‌ها به آب با دیدی قدسی می‌نگرند: همان گونه که در سلسله مقالاتی همچون نگاهی به گاه شماری در نزد بختیاری و نیز مقاله جایگاه آتش و نیز مقاله نقش مظاهر طبیعی در زندگی بختیاری اشاره نمودم بختیاری مردمانی هستند که همانند تاریخ و جغرافیایی زیستشان بسیار کهن و دیرپا می‌باشند . اعتقادات این مردمان روایتگر تصاویری بکر و مانا از هزاره‌های گمشده این سرزمین میباشند این باورها با ما سخن می‌گویند و ما را به هزاره‌های کهن می‌برند و بر عکس این هزاره‌های دیرین را به دوره ما می‌آورند و این دنیای پر از رمز و اشارت لحظه به لحظه با ما و در کنار ما به حیات ازلی خود ادامه می‌دهند . در ایران باستان آب همانند خورشید ، ماه ، درخت و سایر نمادهای طبیعی دارای جایگاه و قداستی ویژه است.