عبدالله نوری در جمع اعضای شورای مرکزی و کمیته‌ فرهنگی، اجتماعی مجمع زنان اصلاح طلب گفت: در سالهای اخیر به ویژه در ‏کشورهای اسلامی، جنبش اجتماعی زنان بیش از گذشته فعال و رستاخیزی در دفاع از حقوق و جایگاه زنان و تلاش برای ‏ظهور و بروز جدی آنها پدیدار شده و ما ‏هم شاهد این حرکت در ‏کشورمان هستیم.
عبدالله نوری در بخش دیگری از سخنان خود و در پاسخ به درخواستهای ‏حاضران برای ارائه تحلیل ‌‏از وضعیت کشور و اصلاح طلبان و راهکارهای برون ‏رفت از مشکلات کنونی، تاکید ‌‏کرد: "اگر بخواهم در یک جمله نظر خود را ‏درباره کلیات موضوع بگویم، عقیده ام این ‌‏است که مجموع عملکرد چهل ساله ‏نظام در حوزه های مختلف می توانست خیلی بهتر ‏از این باشد که ‏امروز شاهدش هستیم. ‏مردم ما استحقاق زندگی، رفاه و آسایش ‏مادی و معنوی بسیار بهتر از آنچه ‏الان وجود دارد را دارند. ‏این مردم اهل گذشت، ایثار و ‏خیر هستند و با همه دشواری ها، جبهه های جنگ را ‏اداره کردند و‏ تاکنون نیز سختی های فراوانی را تحمل کرده اند."
عبدالله نوری با بیان اینکه در این چهل سال با ادعای دین داری و دفاع از دین، دچار ‏سقوط ‌‏اخلاقی شده به دین هم لطمه وارد ساخته ایم، گفت: "به یاد ندارم ‏که قبل از ‌‏انقلاب نسبت به کسانی که معارض و مخالف شاه بودند، اینگونه اتهام زنی و ‏دروغ ‌‏پراکنی صورت گیرد، هر چند مخالفان رژیم پهلوی را زندان می کردند ‏ولی این ‌‏حجم از تخریب، توهین و تهمت که امروز نسبت به مخالفین و منتقدین حاکمیت می بینیم، وجود نداشت. ‏چگونه به این مرحله رسیدیم که هرکس ‏مخالف و ‏منتقد حاکمیت باشد، را دانسته یا ندانسته ‏جاسوس و خائن به کشور و وابسته به بیگانه و ... می نامند؟" ‏
عبدالله نوری در ادامه افزود: "مسئولان نظام می توانستند پس از پیروزی انقلاب ‏مانند نلسون ماندلا همه را در ‏صف واحد دعوت به همکاری و مشارکت جهت رفع مشکلات و حرکت به سمت توسعه و ‏سازندگی کشور کنند و شاید ‏اگر این گونه عمل می شد، ‏تأثیرگذاری گفتمان انقلاب در ‏کشور و جهان بیشتر می شد، اما به شکل ‏دیگری عمل شد، از آغاز ‏برای یکدیگر خط و ‏نشان کشیدیم و روز به روز یاران، همراهان و علاقمندان به کشور، نظام و مردم را راندیم، تا کار به اینجا رسیده است که شاهد هستیم. هر مقدار هم که گفته شود وضعیت فعلی کشور عالی ست و در بهترین شرایط و موقعیت قرار داریم، بسیاری از مردم درک دیگری از وضعیت کشور و جامعه دارند، به قول معروف با حلوا حلوا کردن دهان انسان شیرین نمی شود. من گاهی به این فکر میکنم که آیا برای مسئولیت هایی که در ‌‏مقاطعی بعد از انقلاب به عهده داشتم، شایسته ‏ترین فردی که میتوانست این ‌‏مسئولیت را داشته باشد من بودم؟ آیا من به وظایفم ‏درست عمل کردم یا ممکن بود فرد ‌‏دیگری بتواند بهتر از من به مردم و کشور ‏خدمت کند؟ من بابت اشتباهات و قصورهایم مکرر از مردم عذرخواهی ‌‏کرده و می کنم."
عبدالله نوری در این بخش از سخنان خود به ذکر خاطره‌ای از ایام زندانی ‏شدن خود در ‌‏دوران اصلاحات پرداخت و گفت: "در دوره ای که زندان بودم فهمیدم ‏که در دوران ‏مسئولیتم معمولاً به حقوق محکومین فکر نمی کردم و همیشه به فکر مصالح ‏حاکمیت ‏بودم. در ‏جلسات و تصمیم گیری ها چون حفظ نظام را از اوجب واجبات می دانستم به ‏آنسوی ‏داستان که مردم ‏و منافع آنان بود کمتر فکر میکردم. در زندان، برای ‏استفاده از تلفن و تماس گرفتن ‏با خانواده، باید از بند روحانیون به بند ‏دیگری که تلفن ‏داشت میرفتم. در آنجا یکی از زندانیان به من خیلی احترام می گذاشت، چندی بعد برای یک کار تعمیراتی، ایشان ‏به بند ما آمد. بعد از احوالپرسی ‏گفت حاج آقا من را به خاطر ‏دارید؟ گفتم خیر. دستش را نشان داد و گفت من ‌‏این دستم را از شما دارم. بعد ‏توضیح داد که در دوران جنگ دستش مجروح شده ‏بوده و ‏در تهران پس از به نتیجه ‏نرسیدن درمان، قرار میشود دستش را قطع کنند و ‏وقتی متوجه میشود که در آلمان امکان ‏معالجه وجود دارد در دیداری که من از ‏آسایشگاه مجروحان و ‏جانبازان جنگ داشتم از من ‏برای اعزام به خارج کمک خواسته و من نامه ای ‏به مسئول ‏مربوطه نوشته ام و به آلمان ‏اعزام شده و دستش معالجه شده ‏است. پرسیدم حالا چرا ‏زندانی هستی؟ گفت برای مخارج ‏شخصی خودم در آن ‏سفر یک و نیم میلیون تومان پول ‏قرض کردم و بعد از برگشت ‏این پول را نداشتم که ‏پرداخت کنم و به زندان افتادم! پرسیدم ‏چه مدت است ‏زندانی هستی؟ گفت 6 ‏سال! بعد هم توضیح داد که از کل دنیا ‏فقط یک مادر پیر ‏دارد که او هم در روستایی در ‏میانه است و امکان آمدن به تهران ندارد و ‏چون کسی را نداشته که برایش وثیقه بگذارد، ‏در این 6 سال حتی نتوانسته به ‌‏مرخصی برود و مادرش را ببیند. زمانی که بدهی اش ‏توسط برخی از خیرین تامین شد و حکم ‏آزادی اش آمد، برای خداحافظی پیش من آمد، ‏گفت میدانید چه مدت زندان بودم؟ به ‏اندازه مدتی ‏که در جبهه بودم."
عبدالله نوری با تأسف فراوان ‌‏ادامه داد: "ما درمبارزات قبل از انقلاب برای مردم از نظام اسلامی، کعبه آمال ساختیم ‌‏ولی در عمل به ‏بیراهه رفتیم و در نهایت به جایی که امروز قرار داریم رسیدیم."
عبدالله نوری همچنین در پاسخ به سوالات حاضران درباره وضعیت اصلاح طلبان و برنامه ‌‏آنها ‏برای آینده نیز گفت: "با توجه به مشکلات ‌‌و بحران های فراوانی که کشور در آن ‌‏گرفتار است، بی تردید تنها راه عبور از بحران ها اصلاحات واقعی و همه جانبه در عرصه های ‌‏گوناگون است. آنچه بدیهی است در برابر این حجم مشکلات و بحران ها، همه ی ارکان ‌‏نظام به جهت آنکه مشروعیت و مقبولیت آنها مستقیم و یا غیرمستقیم ریشه در خواست ‏و رای مردم دارد، باید در پیشگاه مردم به عنوان صاحبان اصلی کشور و بیت المال، ‏پاسخگو باشند. نه فقط رئیس جمهور و اعضاء کابینه، که همه ‏مقامات و مسئولین به ‏نسبت اختیارات و قدرتی که دارند، باید نسبت به بحران ها و ‏چالش های امروز ایران در ‏حوزه های مختلف، در برابر مردم احساس مسئولیت کنند و ‏پاسخ گو و عذرخواه باشند. ‏هیچ مقام، جایگاه و نهاد و سازمانی نباید از نظارت مردم و ‏رسانه ها و مطبوعات آزاد و ‏مستقل استثنا باشد. اینکه مقامات و مسئولین برای فرار از ‏پاسخگویی به مردم نسبت ‏به عملکردشان، مسئولیت مشکلات را به گردن یکدیگر بیاندازند و خود به جای ‏پاسخگویی در نقش منتقد و اپوزیسیون عمل کنند، باعث ‏افزایش بی اعتمادی و ‏عمیق تر شدن شکاف میان حاکمیت و مردم می شود. به باور ‏من اکثریت مردم ‏ایران همچنان راه خروج کشور از بحران های مختلف را اصلاحات واقعی و ‏همه جانبه می دانند و به ‏راه حل های خشونت آمیز و دیکته شده از بیرون مرزها روی ‏خوشی نشان نمی دهند. ‏در خصوص اوضاع و احوال امروز اصلاح طلبان در میان افکار ‏عمومی، بسیاری از مردم به عملکرد و کارآمدی شان ‏خصوصاً در مناصبی که با رأی آنها به دست آورده اند نقدهای ‏جدی دارند. من هم به عنوان یک ناظر بيرونی، به جد معتقدم نيروهایی كه بواسطه جريان اصلاحات توانسته اند به درون حاكميت راه پيدا كنند بايد در جهت نيل به اهداف اصلاح طلبی، دفاع از حقوق شهروندی و كاهش آلام مردم، قدم هاي ملموس و راه گشایی بر می داشتند لكن متأسفانه‏ مجموعاً نقطه خیلی روشن ‏و امیدوارکننده ای ‏نمی بینم و به ‏همین جهت نسبت به کوتاهی ها و ضعف ها و به عنوان یک علاقمند به ‏اصلاحات، از مردم عذرخواهی می کنم که نتوانستیم وظایف خود را آنگونه که شایسته ملت بزرگ ایران است انجام دهیم. اصلاح طلبان به خصوص احزاب و جريانات اصلاح طلب بايد نمايندگانشان در مناصب حكومتی و دولتی را همواره رصد كنند و دائماً اهداف، برنامه ها و قول و قرارهایی كه بابت آنها از مردم رأی اعتماد گرفتند را گوشزد كنند. اگر در بين آنها، كم كاری و يا تغيير از اصول مشاهده كردند، هم بازخواست شان كنند و هم بدون ملاحظه و رودربايستی با مردم در ميان بگذارند، چرا كه حفظ اصلاح طلبی و اصلاحات و زنده نگه داشتن اعتماد و اميد مردم از هر چيز و كسی مهم تر و مقدم تر است. البته ‏ممکن است برخی دوستان اصلاح ‏طلب، پاسخ ‏دهند که خیلی از ‏اقدامات را به جهت موانع و محدودیت ها و ‏سنگ اندازی های موجود، نمیشود انجام داد ‏و حاکمیت اجازه اقدامات اصلاحی را ‏نمیدهد، ولی نتیجه ‏اش برای مردم فرقی ندارد و ‏مشکلاتی که اکثریت مردم ایران در ‏زندگی و معیشت و اقتصاد خانواده خود لمس میکنند ‏همین چیزی است که ‏همه داریم ‏می بینیم. ما هم میدانیم موانع و مشکلاتی خارج از ‏اراده اصلاح طلبان ‏وجود دارد ولی ‏نمی شود مشکلات، اختلافات و ناکارآمدی های درون ‏نیروهای اصلاح طلب موجود را ‏نبینیم و ‏همه چالش های موجود را به مشکلات بیرونی و ‏عملکرد جریان مقابل ‏اصلاحات ربط دهیم. اینکه برخی افراد با نردبان اصلاحات بالا می روند و با آبروی اصلاحات بازی میکنند، واقعیتی است که وجود دارد."
منبع: انتخاب