مهمان

شنیدم که از راه مهمان رسیده‌ است
 یکی از تبار لرستان رسیده‌ است

 شنیدم دوباره یکی از دلیران
 از آن سرفرازان ایران رسیده‌ است

 شنیدم چه زیبا، چه خوشبو، به اینجا!
گلی پرپر از سوی بستان رسیده‌است

 از آن سینه‌ سرخانِ مجنون، که اکنون
 شکسته‌ پر امٌا فروزان رسیده‌است

دلیری از آن جنگجویان نوهد+
 به‌ جا مانده از جمعِ شیران رسیده‌
است
دلاور، تکاور، سرافرازِ میدان
تو گویی یلی از سمنگان رسیده‌ است
 
پس از سی و شش سال مانند گنجی
 که در خاک بوده‌است پنهان رسیده است

سفر کرد روزی از این شهر ایمان
 همان شهره‌ی شهر ایمان رسیده‌ است

 پدر اشک‌ ریزان به سوگش  شب و روز
 گمان‌کن که یوسف به کنعان رسیده است

 برای وطن جان شیرین فدا کرد!
بگو اُسوه‌ی عهد و پیمان رسیده‌‌ است
 
عزیز است پیشم عزیز بهاروند
 چو شمعی میان شبستان رسیده‌ است

حکیم از دل و جان درودش فرستد
 که امروز این فخر دوران رسیده است

نوهد: نیروی ویژه هوابرد

استاد علیرضا حکیم